Takamine (κατασκευαστής κιθαρών)
 | |
 | |
| Νομική μορφή | Ιδιωτική |
|---|---|
| Κλάδος | Μουσικά όργανα |
| Ίδρυση | 1959 |
| Έδρα | Νακατσουγκάουα, Γκιφού, Ιαπωνία, Ιαπωνία |
| Περιοχές δραστηρ. | Παγκοσμίως |
| Προϊόντα | Κιθάρες Μπάσα Ουκουλέλε Πένες Ενισχυτές |
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος |
| Μέσα κοινωνικής δικτύωσης | |
  | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Η Takamine Co., Ltd. (ιαπωνικά: 株式会社 高峰楽器製作所, Χέπμπορν: Kabushiki-gaisha Takamine Gakki Seisakusho, προφορά: takaꜜmine) είναι κατασκευαστής κιθαρών από την Ιαπωνία, με έδρα το Νακατσουγκάουα, στην περιφέρεια του Γκιφού. Η εταιρεία είναι περισσότερο γνωστή για τις ακουστικές της κιθάρες. Σήμερα θεωρείται ένας από τους πιο αξιόλογους κατασκευαστές κιθαρών στον κόσμο.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ιδρύθηκε το 1959, και το 1962, μετονομάστηκε σε Takamine Gakki Ltd.. Το όνομα αυτό το πήρε από το Όρος Τακαμίνε, που βρίσκεται στην περιοχή του Νακατσουγκάουα. Το 1978, υπήρξε μια από τους πρώτους κατασκευαστές κιθαρών, όπου εισήγαγε τις γνωστές και ως ηλεκτροακουστικές κιθάρες, όπου πρωτοστάτησαν στα ηλεκτρικά μέρη του οργάνου. Η Takamine, συνέχισε να κατασκευάζει κυρίως τις ακουστικές και τις ηλεκτροακουστικές κιθάρες,[1] όμως στα μέσα της δεκαετίας του 1980, κατασκεύασε περιορισμένα κάποιες ηλεκτρικές κιθάρες, όπως τη GX100 (επηρεασμένη από τις Gibson), τη GX200 (που είχε παρόμοιο σώμα με τις γνωστές Stratocaster), τη GX200-T , (η οποία ήταν η μόνη από τη σειρά που είχε τρέμολο), τη GZ300, και τη GZ340.
Κάπου στα μέσα της δεκαετίας του 1980, η πασίγνωστη εταιρεία κιθαρών C. F. Martin & Company κινήθηκε εναντίον της εταιρείας, επειδή το μοντέλο F-340, είχε λογότυπο και σχεδιασμό πολύ παρόμοιο με παλιότερο μοντέλο της Martin, το οποίο το χαρακτήρισε σχεδόν πανομοιότυπο. O CEO της C. F. Martin & Company, Κρις Φ. Μάρτιν, είπε πολλά χρόνια αργότερα, ότι τελικά η εταιρεία του δεν κινήθηκε και νομικά ποτέ, επειδή η Takamine, δέχτηκε να κάνει τροποποιήσεις στο μοντέλο της.[2]
Από το 1987 και κάθε χρόνο η Takamine κυκλοφορεί ένα συλλεκτικό μοντέλο της, σε παγκόσμια κλίμακα. Κατά τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ξεκίνησε να κατασκευάζει και κιθάρες φλαμένκο, όπως τα FG-136S και FGD-136S. Το τελευταίο, έγινε ιδιαίτερα γνωστό, αφού χρησιμοιούταν από το γνωστό γαλλικό σχήμα Gipsy Kings. Η Takamine, μετά τη δεκαετία αυτή, χρησιμοποιήθηκε από δημοφιλέστατους μουσικούς, όπως το Μπρους Σπρίνγκστιν, οι Eagles και o Τζων Μπον Τζόβι, μεταξύ άλλων.[3][1]
Πλέον η Takamine θεωρείται ο πιο εξέχων κατασκευαστής κιθαρών στην Ιαπωνία και εν συνεχεία ένας από τους πιο δημοφιλείς παγκοσμίως, κατασκευάζοντας υψηλής ποιότητας κιθάρες.[4][5] Από τον Μάρτιο του 2015, η αμερικανική ESP Guitars, διανέμει στη μεγάλη αγορά των Ηνωμένων Πολιτειών, τις κιθάρες της Takamine.[6] Η εταιρεία παράγει, εκτός από κιθάρες ουκουλέλε και μπάσα, μεταξύ άλλων προϊόντων.
Σειρές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Classical & Hirade
- G Series
- Legacy Series
- Bass
- Thermal Top
- Pro Series 1–7
- Signature Series
- Limited Series
- JJ Signature Series
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 Henry Yates & Jamie Dickson (29 Μαρτίου 2019). «How Takamine acoustics became the hardest-working guitars in music». Musicradar.com. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «Martin lawsuit acoustic guitar logos». Guitar-List. Ανακτήθηκε στις 18 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Takamine.com. «ARTISTS». Takamine.com. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ Colin Dempsey (13 Απριλίου 2022). «10 Best Acoustic Guitar Brands». Ηonestbrandreviews.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «15 Best Acoustic Guitar Brands: The Complete List». Guitaradvise.com. 2022. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2022.
- ↑ «ESP and Takamine Announce Partnership in the USA». ESP Guitars. 24 Φεβρουαρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Ιουνίου 2021. Ανακτήθηκε στις 22 Ιουλίου 2016.
Περαιτέρω μελέτη
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Acoustic Guitars: The Illustrated Encyclopedia. New York: Chartwell Books. 2011. ISBN 978-0-7858-3571-4.
